افسردگی و اختلالات خلقی

افسردگی (Depression) چیست؟

افسردگی یک اختلال خلقی شایع اما جدی است. علائم شدیدی ایجاد می ‌کند که بر احساس، تفکر و انجام فعالیت ‌های روزانه مانند خواب، غذا خوردن یا کار تأثیر می‌ گذارد.

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد که برخی از آنها به دلیل شرایط خاص ایجاد می شوند.

افسردگی اساسی شامل علائم خلق افسرده یا از دست دادن علاقه است که در بیشتر مواقع حداقل به مدت 2 هفته انجام می شود که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند.

اختلال افسردگی مداوم (همچنین به نام دیس تایمیا یا اختلال دیس تایمیک نیز شناخته می شود) شامل علائم کمتر شدید افسردگی است که بسیار طولانی تر، معمولاً حداقل 2 سال طول می کشد.

افسردگی که در دوران بارداری شروع می شود، افسردگی دوران بارداری است و افسردگی پس از تولد نوزاد، افسردگی پس از زایمان است.

افسردگی فصل که با فصول می آید و می رود و علائم آن معمولاً در اواخر پاییز یا اوایل زمستان شروع می شود و در طول بهار و تابستان از بین می رود.

افسردگی با علائم روان پریشی شکل شدیدی از افسردگی است که در آن فرد علائم روان پریشی مانند هذیان (باورهای مزاحم و نادرست) یا توهمات (شنیدن یا دیدن چیزهایی را که دیگران نمی شنوند یا نمی بینند) تجربه می کند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی (که قبلاً افسردگی مانیک یا بیماری شیدایی-افسردگی نامیده می شد) همچنین دوره های افسردگی را تجربه می کنند که در طی آن احساس غمگینی، بی تفاوتی یا ناامیدی همراه با سطح فعالیت بسیار پایین دارند. اما یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی همچنین دوره ‌های شیدایی (یا هیپومانیک کمتر شدید) یا خلق ‌وخوهای غیرعادی بالا را تجربه می‌کند که در آنها ممکن است احساس شادی، تحریک ‌پذیری یا بالا با افزایش قابل توجهی در سطح فعالیت داشته باشد.

سایر اختلالات افسردگی که در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5-TR) یافت می شود، عبارتند از اختلال در تنظیم خلق و خو (تشخیص داده شده در کودکان و نوجوانان) و اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (که زنان را در حوالی زمان پریودشان تحت تاثیر قرار می دهد).

چه کسانی دچار افسردگی می شوند؟

افسردگی می تواند افراد در هر سن، نژاد، قومیت و جنسیت را تحت تاثیر قرار دهد.

زنان بیشتر از مردان به افسردگی مبتلا می شوند، اما مردان نیز ممکن است افسرده شوند. از آنجایی که مردان ممکن است کمتر احساسات یا مشکلات عاطفی خود را تشخیص دهند، درباره آنها صحبت کنند و برای کمک به آنها کمک کنند، در معرض خطر بیشتری هستند .

علائم و نشانه های افسردگی چیست؟

اگر برخی از علائم و نشانه ‌های زیر را در اکثر اوقات روز، تقریباً هر روز، حداقل به مدت ۲ هفته تجربه کرده ‌اید، ممکن است افسردگی داشته باشید:

• حالت غمگین، مضطرب یا تهی به صورت مداوم
• احساس ناامیدی یا بدبینی
• احساس تحریک پذیری، سرخوردگی یا بی قراری
• احساس گناه، بی ارزشی یا درماندگی
• از دست دادن علاقه یا لذت به سرگرمی ها و فعالیت ها
• خستگی، کمبود انرژی، یا احساس کند شدن
• مشکل در تمرکز، به خاطر سپردن یا تصمیم گیری
• مشکل در خوابیدن، صبح زود بیدار شدن یا پرخوابی
• تغییر در اشتها یا تغییر وزن برنامه ریزی نشده
• درد یا درد فیزیکی، سردرد، گرفتگی عضلات یا مشکلات گوارشی بدون علت فیزیولوژیکی(بیماری با منشا جسمی) .
• افکار مرگ یا خودکشی یا اقدام به خودکشی

همه افراد افسرده همه این علائم را تجربه نمی کنند. برخی از افراد تنها علائم کمی را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر علائم بسیاری را تجربه می کنند. علائم مرتبط با افسردگی با عملکرد روزانه تداخل می کند و باعث ناراحتی قابل توجهی برای فردی می شود که آنها را تجربه می کند.

افسردگی همچنین می تواند تغییرات دیگری در خلق و خو یا رفتار داشته باشد که عبارتند از:

• افزایش عصبانیت یا تحریک پذیری
• احساس بی قراری یا در حاشیه بودن
• گوشه گیر شدن
• افزایش مشارکت در فعالیت های پرخطر
• تکانشگری بیشتر
• افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر
• جدا شدن از خانواده و دوستان
• ناتوانی در انجام مسئولیت های کاری و خانوادگی یا نادیده گرفتن سایر نقش های مهم
• مشکلات میل جنسی و عملکرد

افسردگی می تواند در مردان و زنان متفاوت به نظر برسد. اگرچه افراد از هر جنسیت ممکن است احساس افسردگی کنند.

نحوه بیان این علائم و رفتارهایی که برای کنار آمدن با آنها استفاده می کنند ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، مردان (و همچنین زنان) ممکن است علائمی غیر از غم و اندوه نشان دهند، در عوض عصبانی یا تحریک پذیر به نظر برسند. و اگرچه افزایش مصرف الکل یا مواد مخدر می تواند نشانه ای از افسردگی در هر فردی باشد، مردان تمایل بیشتری به استفاده از این مواد به عنوان یک استراتژی مقابله دارند.

در برخی موارد، علائم سلامت روان به صورت مشکلات جسمی ظاهر می شود (به عنوان مثال، ضربان قلب، سفت شدن سینه، سردردهای مداوم یا مشکلات گوارشی). مردان اغلب بیشتر از علائم عاطفی خود به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد این علائم فیزیکی مراجعه می کنند.
از آنجایی که افسردگی باعث می ‌شود افراد نسبت به خود و جهان منفی ‌تر فکر کنند، ممکن است برخی از افراد به خودکشی یا آسیب رساندن به خود نیز فکر کنند.

برای تشخیص افسردگی، علاوه بر خلق و خوی ضعیف، چندین علامت مداوم وجود دارد. شدت و فراوانی علائم و مدت زمان ادامه آنها بسته به فرد، بیماری و مرحله بیماری متفاوت است.

اگر علائم یا علائم افسردگی را تجربه کردید و ادامه یافتند یا از بین نرفتند، از یک درمانگر مشورت بگیرید. اگر علائم یا نشانه های افسردگی را در فردی که می شناسید مشاهده کردید، او را تشویق کنید تا از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرد.

عوامل خطر افسردگی چیست؟

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی در ایالات متحده است. تحقیقات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی در افسردگی نقش دارند.

عوامل خطر افسردگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• سابقه شخصی یا خانوادگی افسردگی
• تغییرات منفی عمده زندگی، ضربه روحی یا استرس

افسردگی در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما اغلب در بزرگسالی شروع می شود. در حال حاضر افسردگی در کودکان و نوجوانان رخ می دهد، اگرچه کودکان ممکن است بیش از غم و اندوه، تحریک پذیری یا اضطراب را بروز دهند. بسیاری از اختلالات مزمن خلقی و اضطرابی در بزرگسالان با سطوح بالای اضطراب در دوران کودکی شروع می شود.

افسردگی، به ویژه در میانسالی یا سن بالاتر، می تواند با سایر بیماری های پزشکی جدی مانند دیابت، سرطان، بیماری قلبی، درد مزمن و بیماری پارکینسون همراه باشد. این شرایط اغلب در صورت وجود افسردگی بدتر می شوند و تحقیقات نشان می دهد که افراد مبتلا به افسردگی و سایر بیماری های پزشکی علائم شدیدتری از هر دو بیماری را دارند.

افسردگی چگونه درمان می شود؟

افسردگی، حتی در شدیدترین موارد، قابل درمان است. هرچه درمان زودتر شروع شود، موثرتر است. افسردگی معمولا با روان درمانی، دارو درمانی یا ترکیبی از این دو درمان می شود.

برخی از افراد افسردگی مقاوم به درمان را تجربه می کنند، که زمانی رخ می دهد که فرد پس از استفاده از حداقل دو داروی ضد افسردگی، بهبود نیابد. اگر درمان هایی مانند روان درمانی و دارو علائم افسردگی را کاهش نمی دهند یا نیاز به تسکین سریع علائم ضروری است، درمان تحریک مغز ممکن است گزینه ای برای بررسی باشد.

نکته سریع: هیچ دو نفر به طور یکسان تحت تأثیر افسردگی قرار نمی گیرند و هیچ درمان “یک اندازه” برای همه وجود ندارد. یافتن درمانی که برای شما بهتر جواب می دهد ممکن است به آزمون و خطا نیاز داشته باشد.

روان درمانی ها

چندین نوع روان درمانی (که گفتار درمانی یا مشاوره نیز نامیده می شود) می تواند با آموزش روش های جدید تفکر و رفتار به افراد مبتلا به افسردگی کمک کند و به آنها کمک کند عادت هایی را که به افسردگی کمک می کند تغییر دهند. رویکردهای مبتنی بر شواهد برای درمان افسردگی شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان بین فردی (IPT) است.

درمان به صورت آنلاین و از راه دور برای خدمات سلامت روان، که جایگزینی برای درمان حضوری ارائه می ‌کند، در برخی موارد دسترسی به مراقبت را برای افراد آسان ‌تر و راحت ‌تر کرده است. برای افرادی که ممکن است در گذشته در جستجوی مراقبت های بهداشت روان مردد بوده اند، مراقبت از سلامت روان به صورت مجازی ممکن است گزینه آسان تری باشد.

داروها

داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که معمولا برای درمان افسردگی استفاده می شوند. آنها با تغییر نحوه تولید یا استفاده از مواد شیمیایی خاص در خلق و خو یا استرس توسط مغز کار می کنند. با تجویز پزشک مربوطه ممکن است لازم باشد قبل از یافتن دارویی که علائم شما را بهبود می بخشد و عوارض جانبی قابل کنترلی دارد، چندین داروی ضد افسردگی مختلف را امتحان کنید.

داروهای ضدافسردگی معمولاً 4 تا 8 هفته طول می کشد تا عملکرد خود را نشان دهند و مشکلات مربوط به خواب، اشتها و تمرکز اغلب قبل از بهبود خلق و خوی بهبود می یابند. مهم است که قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا دارو برای شما مناسب است، فرصتی برای اثربخشی به آن بدهید.

اگر شروع به مصرف یک داروی ضد افسردگی کردید، بدون مشورت با پزشک مربوطه، مصرف آن را قطع نکنید. گاهی اوقات افرادی که داروهای ضدافسردگی مصرف می کنند، احساس بهتری پیدا می کنند و خود به خود داروها را قطع می کنند و علائم افسردگی در آنها بازمی گردد. هنگامی که شما و پزشک مربوطه تصمیم گرفتید که زمان قطع دارو فرا رسیده است، معمولاً پس از یک دوره 9 تا 12 ماهه، پزشک به شما کمک می کند تا به آرامی و ایمن دوز آن را کاهش دهید.

توجه: در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی را افزایش دهند. FDA توصیه می کند که بیماران در هر سنی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، به ویژه در هفته های اول درمان، از نزدیک تحت نظر باشند.

اگر قصد مصرف یک داروی ضد افسردگی را دارید و باردار هستید، قصد باردار شدن یا شیردهی را دارید، با پزشک مربوطه در مورد خطرات سلامتی خود یا نوزاد (متولد شده یا شیرخوار خود) صحبت کنید و اینکه چگونه این خطرات را با مزایای گزینه های درمانی موجود مقایسه کنید مهم است.

درمان های تحریک مغز

اگر روان درمانی و دارو علائم افسردگی را کاهش ندهند، درمان تحریک مغز ممکن است گزینه ای برای بررسی باشد. در حال حاضر انواع مختلفی از درمان های تحریک مغز وجود دارد که برخی از آنها توسط FDA برای درمان افسردگی مجاز شده اند. سایر درمان‌ های تحریک مغز تجربی هستند و هنوز برای اختلالات روانی مانند افسردگی در حال بررسی هستند.

اگرچه درمان‌ های تحریک مغز کمتر از روان ‌درمانی و دارو استفاده می ‌شوند، اما می‌ توانند نقش مهمی در درمان اختلالات روانی در افرادی داشته باشند که به درمان ‌های دیگر پاسخ نمی ‌دهند. این درمان ها برای اکثر اختلالات روانی تنها پس از آزمایش روان درمانی و دارو استفاده می شود و معمولاً در کنار این درمان ها استفاده می شود.

درمان های تحریک مغز با فعال کردن یا مهار مغز با الکتریسیته عمل می کنند. الکتریسیته مستقیماً از طریق الکترودهای کاشته شده در مغز یا به طور غیرمستقیم از طریق الکترودهایی که روی پوست سر قرار می گیرند، داده می شود. الکتریسیته را می توان با اعمال میدان های مغناطیسی روی سر نیز القا کرد.

درمان های تحریک مغز با بزرگترین شواهد عبارتند از:

• درمان تشنج الکتریکی (ECT)
• تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS)
• تحریک عصب واگ (VNS)
• درمان تشنج مغناطیسی (MST)
• تحریک عمیق مغز (DBS)

ECT و rTMS پرکاربردترین روش های درمانی تحریک مغز هستند که ECT طولانی ترین سابقه استفاده را دارد. درمان های دیگر جدیدتر هستند و در برخی موارد هنوز تجربی در نظر گرفته می شوند. سایر درمان‌ های تحریک مغز نیز ممکن است نوید بخش درمان اختلالات روانی خاص باشند.

ECT، rTMS و VNS دارای مجوز از FDA برای درمان افسردگی شدید و مقاوم به درمان هستند. آنها می توانند برای افرادی که نتوانسته اند با درمان های دیگر احساس بهتری داشته باشند موثر باشند. افرادی که نمی توان از داروها برای آنها به طور ایمن استفاده کرد و در موارد شدید که نیاز به پاسخ سریع است، مانند زمانی که فرد دچار کاتاتونیک، خودکشی یا سوءتغذیه است.

انواع دیگری از درمان تحریک مغز برای درمان افسردگی و سایر اختلالات روانی در حال بررسی است. باید با یک پزشک متخصص مشورت شود و اطمینان حاصل شود که مزایا و خطرات بالقوه قبل از انجام درمان تحریک مغزی درک شده است.

محصولات طبیعی

FDA هیچ محصول طبیعی را برای درمان افسردگی تایید نکرده است. اگرچه تحقیقات در حال انجام است و یافته ها متناقض است، برخی از افراد از محصولات طبیعی، از جمله ویتامین D و مکمل غذایی گیاهی خار مریم، برای افسردگی استفاده می کنند. با این حال، این محصولات می توانند با خطراتی همراه باشند. به عنوان مثال، مکمل‌های غذایی و محصولات طبیعی می‌توانند اثربخشی برخی داروها را محدود کنند یا به روش ‌های خطرناک یا حتی تهدیدکننده زندگی با آنها تداخل داشته باشند.

از ویتامین D، مخمر سنت جان، یا سایر مکمل های غذایی یا محصولات طبیعی بدون صحبت با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی استفاده نکنید. برای آزمایش اینکه آیا این و سایر محصولات طبیعی ایمن و مؤثر هستند، باید مطالعات دقیقی انجام شود.

نور درمانی روزانه صبحگاهی یک انتخاب درمانی رایج برای افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی (SAD) است. دستگاه‌ های نوردرمانی بسیار روشن ‌تر از نورهای معمولی داخلی هستند و ایمن تلقی می‌شوند، به جز برای افرادی که بیماری ‌های چشمی خاصی دارند یا داروهایی مصرف می ‌کنند که حساسیت به نور خورشید را افزایش می‌ دهند. مانند تمام مداخلات برای افسردگی، ارزیابی، درمان و پیگیری توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شدت توصیه می شود. تحقیقات در مورد نقش بالقوه نور درمانی در درمان افسردگی غیر فصلی در حال انجام است.

چگونه می توانم برای افسردگی کمک پیدا کنم؟

اگر به دنبال کمک هستید،مشورت با یک روانشناس( درمانگر) فرصت مناسبی برای شروع است. آنها می توانند در صورت نیاز شما را به یک متخصص سلامت روان واجد شرایط، مانند روانشناس( درمانگر) متخصص، روانپزشک، یا مددکار اجتماعی بالینی ارجاع دهند، که می تواند به شما در تعیین مراحل بعدی کمک کند.

کلام پایانی

فعالیت های موثر در داشتن احساس بهتر:

• سعی کنید فعالیت بدنی داشته باشید. تنها 30 دقیقه پیاده روی در روز می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند.
• سعی کنید زمان خواب و بیداری منظمی داشته باشید.
• وعده های غذایی منظم و سالم بخورید.
• کارهای بزرگ را به کارهای کوچک تقسیم کنید؛ هر چه میخواهید انجام دهید تصمیم بگیرید که چه کاری باید انجام شود و چه چیزی می تواند منتظر بماند.
• سعی کنید با مردم ارتباط برقرار کنید. با افرادی که به آنها اعتماد دارید در مورد احساس خود صحبت کنید.
• تصمیم گیری های مهم مانند ازدواج یا طلاق یا تغییر شغل را تا زمانی که احساس بهتری داشته باشید به تاخیر بیندازید. تصمیمات را با افرادی که شما را به خوبی می شناسند بحث کنید.
• از مصرف الکل، نیکوتین یا مواد مخدر، از جمله داروهایی که برای شما تجویز نشده است، خودداری کنید.

—————————————————————————–

اختلال خلقی چیست؟

اختلال خلقی یک وضعیت سلامت روان است که در درجه اول بر وضعیت عاطفی شما تأثیر می گذارد. این اختلالی است که در آن شما دوره های طولانی شادی شدید، غم و اندوه شدید یا هر دو را تجربه می کنید.

طبیعی است که خلق و خوی شما بسته به شرایط تغییر کند. با این حال، برای تشخیص اختلال خلقی، علائم باید برای چند هفته یا بیشتر وجود داشته باشد. اختلالات خلقی می تواند باعث تغییراتی در رفتار شما شود و می تواند بر توانایی شما برای انجام فعالیت های معمولی مانند فعالیت های مربوط به محل کار یا مدرسه تأثیر بگذارد.

دو تا از شایع ترین اختلالات خلقی افسردگی و اختلال دوقطبی هستند.

اختلالات خلقی عبارتند از:

• افسردگی و انواع فرعی آن
• اختلال دوقطبی و انواع فرعی آن
• اختلال ناخوشی پیش از ‌قاعدگی.
• اختلال بی نظمی خلقی مخرب.

افسردگی

افسردگی (افسردگی عمده یا بالینی) یک بیماری شایع سلامت روان است. علائم افسردگی شامل احساس غمگینی یا ناامیدی است. این عارضه همچنین می‌تواند باعث اختلال در تفکر، حافظه، خوردن و خواب شود. برای اینکه یک فرد تشخیص افسردگی بالینی را دریافت کند،نیازمند بررسی دقیق درمانگر می باشد.

انواع مختلفی از افسردگی وجود دارد، از جمله:

افسردگی پس از زایمان (افسردگی حوالی زایمان): گاهی ممکن است بعد از تولد نوزاد در برخی مادرها نوعی از افسردگی به وجود بیاید که به آن افسردگی پس از زایمان گفته می‌شود.

اختلال افسردگی مداوم: این یک نوع مزمن افسردگی است که باید حداقل دو سال طول بکشد. گاهی اوقات ممكن است در این مدت از شدت علایم کاسته شود . شدت آن کمتر از اختلال افسردگی اساسی است.

اختلال عاطفی فصلی (SAD): این نوع افسردگی در فصول خاصی از سال رخ می دهد. معمولاً از اواخر پاییز یا اوایل زمستان شروع می شود و تا بهار یا تابستان ادامه می یابد. به طور معمول، دوره های SAD نیز ممکن است در اواخر بهار یا تابستان شروع شود. علائم اختلال عاطفی فصلی زمستان ممکن است شبیه علائم افسردگی اساسی باشد.

افسردگی همراه با روان پریشی: این یک نوع افسردگی شدید همراه با دوره های روان پریشی است، مانند توهم (دیدن یا شنیدن چیزهایی که دیگران نمی بینند) یا هذیان (داشتن باورهای نادرست). افرادی که افسردگی همراه با روان پریشی را تجربه می کنند، بیشتر در معرض خطر فکر کردن به خودکشی هستند.

اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطوح انرژی، الگوهای تفکر و رفتار می شود. انواع مختلفی از اختلال دوقطبی وجود دارد که شامل تجربه نوسانات قابل توجه در خلق و خوی است که به عنوان دوره های هیپومانیک/شیدایی و افسردگی نامیده می شود.

چهار نوع اساسی اختلال دوقطبی وجود دارد که عبارتند از:

اختلال دوقطبی I: افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I یک یا چند دوره شیدایی را تجربه کرده اند. اکثر افراد مبتلا به دوقطبی I، دوره‌ های شیدایی و افسردگی را خواهند داشت، اما یک دوره افسردگی برای تشخیص ضروری نیست.

اختلال دوقطبی II: این اختلال باعث ایجاد چرخه ‌های افسردگی مشابه با دوقطبی I می‌شود. فرد مبتلا به این بیماری هیپومانیا را نیز تجربه می ‌کند که شکل کمتر شدید شیدایی است. دوره های هیپومانیک به اندازه دوره های شیدایی شدید یا مخرب نیست. فرد مبتلا به اختلال دوقطبی II معمولاً قادر به انجام مسئولیت های روزانه است.

اختلال سیکلوتیمیا (سیکلوتیمیا): افراد مبتلا به اختلال سیکلوتیمیک حالت خلقی مزمن ناپایدار دارند.

سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص: علائم این نوع اختلال دوقطبی معیارهای یکی از انواع دیگر را برآورده نمی کند، اما افراد هنوز تغییرات خلقی قابل توجه و غیرطبیعی دارند.

سایر اختلالات خلقی عبارتند از:

اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD): این نوع اختلال خلقی 7 تا 10 روز قبل از قاعدگی رخ می دهد و در عرض چند روز پس از شروع دوره قاعدگی از بین می رود. این یک شکل جدی تر از سندرم پیش از قاعدگی (PMS) است.

محققان بر این باورند که این وضعیت به دلیل تغییرات هورمونی مربوط به چرخه قاعدگی ایجاد می شود. علائم ممکن است شامل عصبانیت، تحریک پذیری، اضطراب، افسردگی و بی خوابی باشد.

اختلال تنظیم خلقی (DMDD): DMDD بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد. این شامل فوران خشم مکرر و تحریک پذیری نامتناسب با موقعیت است.

DMDD شدیدتر از اختلال انفجاری متناوب (IED) است و خشم بیشتر اوقات وجود دارد و قبل از سن 10 سالگی رخ می دهد.

آیا اضطراب یک اختلال خلقی است؟

اضطراب (اختلال اضطراب عمومی) یک اختلال خلقی نیست. به عنوان یکی از بسیاری از اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال هراس و فوبیا طبقه بندی می شود. با این حال، اضطراب اغلب مقدم بر اختلالات خلقی است یا همراه با آن وجود دارد.

اختلالات خلقی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلالات خلقی می تواند بر هر کسی از جمله کودکان، نوجوانان و بزرگسالان تأثیر بگذارد.

احتمال ابتلا به افسردگی اساسی در زنان و افراد AFAB دو برابر بیشتر از مردان و افرادی است که در بدو تولد مرد هستند (AMAB).

اختلالات خلقی چقدر شایع است؟

اختلالات خلقی در بزرگسالان نسبتاً شایع است و افسردگی و اختلال دوقطبی شایع ترین آنها هستند. تقریباً 7٪ از بزرگسالان در ایالات متحده افسردگی دارند، در حالی که حدود 2.8٪ دارای اختلال دوقطبی هستند.

اختلالات خلقی معمولاً در کودکان و نوجوانان دیده می شود.

علائم اختلالات خلقی چیست؟

هر اختلال خلقی دارای علائم و یا الگوهای متفاوتی از علائم است.

اختلالات خلقی معمولاً علائمی دارند که بر خلق و خو، خواب، رفتارهای خوردن، سطح انرژی و توانایی‌های فکری شما تأثیر می‌گذارند (مانند افکار مسابقه ‌ای یا از دست دادن تمرکز)

چه چیزی باعث اختلالات خلقی می شود؟

محققان معتقدند عوامل متعددی در ایجاد اختلالات خلقی نقش دارند، از جمله:

عوامل بیولوژیکی: نواحی مغز که مسئول کنترل احساسات و عواطف شما هستند، آمیگدال و قشر اوربیتوفرونتال هستند. افراد مبتلا به اختلالات خلقی در آزمایش های تصویربرداری مغز نشان داده اند که آمیگدال بزرگ شده دارند.

عوامل ژنتیکی: افرادی که سابقه خانوادگی قوی اختلال خلقی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خلقی هستند، که نشان می دهد اختلالات خلقی احتمالاً تا حدی ژنتیکی/ارثی هستند.

عوامل محیطی: تغییرات استرس زا در زندگی، مانند مرگ یکی از عزیزان، استرس مزمن، حوادث آسیب زا و سوء استفاده در دوران کودکی عوامل خطر اصلی برای ایجاد یک اختلال خلقی در آینده در زندگی، به ویژه افسردگی هستند. افسردگی همچنین با بیماری های مزمن مانند دیابت، بیماری پارکینسون و بیماری قلبی مرتبط است.

اختلالات خلقی چگونه تشخیص داده می شوند؟

اگر شما یا فرزندتان علائم اختلال خلقی را تجربه می ‌کنید، یک متخصص ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد تا علل فیزیولوژیکی علائم مانند بیماری تیروئید، سایر بیماری ‌ها یا کمبود ویتامین را رد کند.

متخصص در مورد سابقه پزشکی شما، داروهایی که مصرف می کنید و اینکه آیا شما یا یکی از اعضای خانواده شما به اختلال خلقی مبتلا شده اید یا خیر می پرسد. آنها ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند.

یک متخصص سلامت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک، مصاحبه یا نظرسنجی انجام می دهد و در مورد علائم، عادات خواب و خوردن و سایر رفتارهای شما سؤال می پرسد.

به طور کلی، اختلال خلقی زمانی تشخیص داده می شود که غم، شادی، خشم یا سایر احساسات:

• بیش از حد شدید و مداوم باشد
• همراه با سایر علائم اختلال خلقی، مانند تغییرات خواب یا تغییر سطح فعالیت باشد
• به طور قابل توجهی توانایی فرد برای عملکرد را مختل کند

اختلالات خلقی چگونه درمان می شوند؟

درمان اختلالات خلقی به شرایط و علائم خاص بستگی دارد. معمولاً، درمان شامل ترکیبی از دارو درمانی و روان درمانی (که گفتار درمانی نیز نامیده می شود) است. انواع دیگری از درمان مانند درمان تحریک مغز نیز وجود دارد.

روان درمانی برای اختلالات خلقی

روان درمانی که گفتار درمانی نیز نامیده می شود، اصطلاحی برای انواع تکنیک های درمانی است که هدف آن کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است.

روان درمانی با یک متخصص بهداشت روانی آموزش دیده و دارای مجوز، مانند روانشناس یا روانپزشک انجام می شود. این می تواند برای شما و/یا خانواده شما پشتیبانی، آموزش و راهنمایی ارائه دهد تا به شما کمک کند تا عملکرد بهتری داشته باشید و رفاه شما را افزایش دهید.

برخی از رایج ترین انواع روان درمانی عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع روان درمانی ساختار یافته و هدف گرا است. متخصصان سلامت روان از آن برای درمان یا مدیریت شرایط سلامت روان و نگرانی های عاطفی استفاده می کنند.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): DBT نوعی از گفتار درمانی است که مبتنی بر درمان شناختی رفتاری (CBT) است، اما به ویژه برای افرادی که احساسات را به شدت تجربه می کنند، سازگار است.

درمان روان پویایی: این نوع درمان مبتنی بر این ایده است که رفتار و بهزیستی روانی تحت تأثیر تجربیات دوران کودکی و افکار یا احساسات تکراری مشکل ساز است که خارج از آگاهی شما هستند (آنها ناخودآگاه هستند).

سایر درمان‌ های اختلالات خلقی عبارتند از:

الکتروشوک درمانی (ECT): ECT یک روش پزشکی است که شامل عبور جریان الکتریکی خفیف از مغز شما می شود که باعث تشنج کوتاه مدت می شود. ثابت شده است که این روش اثرات مثبت قوی بر شرایط سلامت روانی شدید و مقاوم به درمان، از جمله افسردگی و اختلال دوقطبی دارد. جلسات ECT را می توان به صورت سرپایی انجام داد. معمولاً دو یا سه جلسه در هفته، طی یک دوره دو هفته یا بیشتر، مورد نیاز است.

به طور کلی، 6 تا 12 جلسه مورد نیاز است.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS): این یک نوع درمان تحریک مغز است. TMS انرژی مغناطیسی را ایجاد می کند که به یک جریان الکتریکی در زیر جمجمه تبدیل می شود تا به تنظیم احساسات شما کمک کند.

نور درمانی: این تکنیک از دیرباز برای درمان اختلال عاطفی فصلی (SAD) مورد استفاده قرار گرفته است. این بر اساس ایده تکمیل نور طبیعی خورشید با نور مصنوعی روشن در طول پاییز و زمستان است.

آیا می توان از اختلالات خلقی پیشگیری کرد؟

در حال حاضر، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از اختلالات خلقی وجود ندارد، اما بسیاری از مسائل مرتبط ممکن است با درمان کاهش یابد. جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم می تواند به کاهش اختلال در زندگی شما کمک کند.

مهم است که به یاد داشته باشید که اختلالات خلقی قابل درمان هستند.

کلام پایانی

اگر شما یا فرزندتان علائم اختلال خلقی را تجربه می کنید، با یک متخصص صحبت کنید.

اگر اختلال خلقی برای شما تشخیص داده شده است، احتمالاً باید به طور منظم به درمانگر یا متخصص سلامت روان خود مراجعه کنید تا مطمئن شوید برنامه درمانی شما کارآمد است.

هر گونه نگرانی در مورد تغییر یا قطع داروها را با درمانگر خود یا سایر متخصصان سلامت در میان بگذارید. از آن ‌ها بپرسید که اگر دارویی که مصرف می ‌کنید مؤثر نیست یا عوارض جانبی ناخوشایندی ایجاد می‌کند، ممکن است لازم باشد داروی دیگری را امتحان کنید یا دوز آن را تنظیم کنند.